1 . خشکی
[اسم]

بَر

قابل شمارش مذکر
[جمع: بُرُور]

1 خشکی بیابان، زمین خشک و بی‌آب‌و‌علف

  • 1.هَذِهِ فِكْرَة طَيِّبَة، نَذْهَبُ إِلىَ البَرِّ.
    این ایده خوبی است، به خشکی می‌رویم.
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان