1 . صالح
[صفت]

صَالِح

1 صالح شایسته، نیکوکار

  • 1.وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ.
    همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می‌برند.
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان