1 . نشاسته
[اسم]

نَشَوِيّ

قابل شمارش مذکر
[جمع: نَشَوِيَّات]

1 نشاسته (ماده) نشاسته‌دار

  • 1.تَرَكَتْ مَرْيَم السُّكَّرِيَّات وَالنَّشَوِيَّات.
    مریم(مصرف) قند و نشاسته را ترک کرد.
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان