[فعل]

bellen

/ˈbɛlən/

فعل ناگذر

[گذشته: bellte] [گذشته: bellte] [گذشته کامل: gebellt] [فعل کمکی: haben ]

1 پارس کردن

1.Der Hund bellt, wenn er eine Katze sieht.

1. سگ پارس می‌کند وقتی‌که یک گربه را می‌بیند.
2.ein Hund bellt.

2. یک سگ پارس می‌کند.