[فعل]

betonen

/bəˈtoːnən/

فعل گذرا

[گذشته: betonte] [گذشته: betonte] [گذشته کامل: betont] [فعل کمکی: haben ]

1 با تکیه بیان کردن

1.Das Wort „Hausaufgabe“ betont man auf der ersten Silbe.

1. هجای اول واژه "Hausaufgabe" با تکیه بیان می‌شود.