[فعل]

bewilligen

/bəˈvɪlɪɡn̩/

فعل گذرا

[گذشته: bewilligte] [گذشته: bewilligte] [گذشته کامل: bewilligt] [فعل کمکی: haben ]

1 موافقت کردن تصویب کردن

1.Der Stadtrat bewilligte seinen Antrag.

1. انجمن شهر با درخواست او موافقت کرد.
2.Die Managerin bewilligte Gelder für das neue Computersystem.

2. مدیر، بودجه برای سیستم‌ کامپیوتری جدید را تصویب کرد.
3.Mein Chef hat meinen Urlaubsantrag bewilligt.

3. رئیس من با درخواست مرخصی‌ام موافقت کرد.