[فعل]

glänzen

/ˈɡlɛnt͡sn̩/

فعل ناگذر

[گذشته: glänzte] [گذشته: glänzte] [گذشته کامل: geglänzt] [فعل کمکی: haben ]

1 برق زدن درخشیدن

1.Der Boden glänzt nach dem wischen wie neu.

1. کف [خانه] بعد از شستن مثل نو برق می زد.