[فعل]

hinausgehen

/hɪnˈaʊsɡˌeːən/

فعل گذرا

[گذشته: ging hinaus] [گذشته: ging hinaus] [گذشته کامل: hinausgegangen] [فعل کمکی: haben ]

1 خارج شدن بیرون رفتن

1.Als er uns sah, ging er sofort hinaus.

1. او به محض اینکه ما را دید، فورا بیرون رفت.