[فعل]

schiefgehen

/ˈʃiːfˌɡeːən/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: ging schief] [گذشته: ging schief] [گذشته کامل: schiefgegangen] [فعل کمکی: sein ]

1 خراب شدن مشکل پیدا کردن، عملی نشدن

مترادف و متضاد fehlgehen

etwas geht schief

چیزی خراب شدن [عملی نشدن، پیش نرفتن]

1. Diesmal sollte wirklich nichts schiefgehen!

1. این دفعه دیگر واقعاً هیچ چیز نباید خراب شود!
2. Sein Plan ging schief.

2. نقشه او عملی نشد.