[فعل]

sich weigern

/ˈvaɪ̯ɡɐn/

فعل بازتابی

[گذشته: weigerte] [گذشته: weigerte] [گذشته کامل: geweigert] [فعل کمکی: haben ]

1 نپذیرفتن قبول نکردن، امتنا کردن

1.Er weigerte sich, dem Polizisten seinen Führerschein zu zeigen.

1. او از نشان دادن گواهینامه اش به پلیس امتنا کرد.
2.Ich weigere mich diese Arbeit zu tun.

2. من نمی پذیرم این کار را انجام دهم.