[فعل]

mentir

/mɛntˈiɾ/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: mentí] [حال: miento] [گذشته: mentí] [گذشته کامل: mentido]

1 دروغ گفتن

1.Mintió y dijo que le gustaba mi corte de cabello.

1. او دروغ گفت و گفت که از مدل موی من خوشش می‌آید.