[صفت]

énervé

/enɛʀve/

قابل مقایسه

[حالت مونث: énervée] [جمع مونث: énervées] [جمع مذکر: énervés]

1 عصبانی

1.Il ne faut pas lui en vouloir, il était très énervé.

1. نباید از او دلخور بود، او خیلی عصبانی بود.
2.Je suis aussi énervé que vous.

2. من هم به اندازه شما عصبی هستم.