[فعل]

étreindre

/etʀɛ̃dʀ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: étreint] [حالت وصفی: étreignant] [فعل کمکی: avoir ]

1 در آغوش گرفتن

1.Elle a étreint son fils avant de le mettre au lit.

1. او پسرش را در آغوش گرفت قبل از اینکه او را در تختخواب بگذارد.
2.Il m'est difficile d'étreindre quelqu'un.

2. بغل کردن کسی برایم سخت است.