1 . نابود کردن 2 . نابود کردن (مجازی)
[فعل]

anéantir

/aneɑ̃tiʀ/
فعل گذرا
[گذشته کامل: anéanti] [حالت وصفی: anéantissant] [فعل کمکی: avoir ]
صرف فعل

1 نابود کردن منهدم کردن، از بین بردن

  • 1.L'ennemi a anéanti nos troupes.
    1. دشمن گردان‌های ما را نابود کرد.
  • 2.Le vaccin a aidé à anéantir la maladie.
    2. واکسن به نابود کردن بیماری کمک کرد.

2 نابود کردن (مجازی) ازپا درآوردن

  • 1.La nouvelle l'a anéanti.
    1. خبر او را نابود کرد.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان