1 . استعمارگر 2 . استعمارگر
[صفت]

colonisateur

/kɔlɔnizatœʀ/
قابل مقایسه
[حالت مونث: colonisatrice] [مذکر قبل از حرف صدادار: colonisateur] [جمع مونث: colonisatrices] [جمع مذکر: colonisateurs]

1 استعمارگر

  • 1.C'était un État colonisateur.
    1. این یک دولت استعمارگر بود.
  • 2.Nation colonisatrice.
    2. ملت استعمارگر.
[اسم]

le colonisateur

/kɔlɔnizatœʀ/
قابل شمارش مذکر
[مونث: colonisatrice]

2 استعمارگر

  • 1.Les peuples autochtones ont souffert de l'action des colonisateurs.
    1. مردم بومی از اعمال استعمارگران رنج می‌برند [عذاب می‌کشند].
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان