[فعل]

hésiter

/ezite/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: hésité] [حالت وصفی: hésitant] [فعل کمکی: avoir ]

1 تردید کردن مردد بودن

1.Il a pris une décision rapide et n'a pas hésité.

1. او تصمیمی سریع گرفت و تردید نکرد.
2.Les élèves n'ont pas hésité à poser des questions.

2. شاگردان در پرسیدن سوالات تردید نکردند.

1.J’ai hésité entre le pull vert et le cardigan jaune.

1. بین پولیور سبز و ژاکت زرد مانده‌ام (کدام را انتخاب کنم.)

همیشه با حرف اضافه entre می‌آید.