[اسم]

la notoriété

/nɔtɔʀjete/

قابل شمارش مونث

1 شهرت معروفیت

1.C'est son dernier film qui a fait sa notoriété.

1. این آخرین فیلمش است که برایش شهرت آورد.
2.Mon frère est ambitieux et recherche la notoriété.

2. برادرم بلندپرواز است و به دنبال شهرت است.