[صفت]

obligé

/ɔbliʒˈe/

قابل مقایسه

1 مجبور ملزم، موظف

1.Je suis bien obligé de le faire.

1. مجبور شدم انجامش بدهم.

2 واجب لازم، ضروری

1.C’est le rendez-vous obligé des sportifs.

1. این قرار واجب ورزشکاران است.

3 اجتناب‌ناپذیر

1.La vie commune n'était plus que le contact obligé de deux êtres .

1. زندگی مشترک چیزی جز قرارداد اجتناب ناپذیر بین دو نفر نیست.

[اسم]

l'obligé

/ɔbliʒˈe/

قابل شمارش مذکر

4 مدیون (محبت کسی) بودن

1.Je suis votre obligé.

1. من مدیون شما هستم.

تصاویر

کلمات نزدیک

دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان