[فعل]

surmonter

/syʀmɔ̃te/

فعل گذرا

[گذشته کامل: surmonté] [حالت وصفی: surmontant] [فعل کمکی: avoir ]

1 غلبه کردن چیره شدن

1.J'ai enfin surmonté ma peur des araignées.

1. در نهایت به ترسم از عنکبوت‌ها غلبه کردم.
2.Philippe a surmonté son vertige pour escalader la montagne.

2. "فیلیپ" به سرگیجه‌اش به علت بالا رفتن از کوه، غلبه کرد.