[فعل]

halsiz kalmak

/hˈaɫsɪz kaɫmˈak/

فعل گذرا

1 بی‌حال شدن بی‌حال ماندن

1.İki gündür hiçbir şey yemediğim için sokakta halsiz kalıp biraz oturdum.

1. چون دو روز است که هیچ چیزی نخورده‌ام درخیابان بی‌حال شدم و نشستم.