[اسم]

işkence

/ˈɪʃcændʒɛ/

قابل شمارش

1 شکنجه

1.Adam tüm çocuklarına işkence yapmaktan hapise girmiş.

1. آن مرد بخاطر شکنجه کردن تمام بچه‌هایش زندانی شده است.