[فعل]

imrenmek

/ɪmrænmˈɛc/

فعل گذرا

1 غبطه خوردن

1.Hayatındaki herkese imreniyor.

1. به تمام کسانی که در زندگی‌اش هستند غبطه می‌خورد.
2.Nasıl imreniyorum ona bir bilsen anne.

2. مادر اگر بدانی چجوری به او غبطه می‌خورم.