[فعل]

isyan etmek

/ɪsjˈan ɛtmˈɛc/

فعل گذرا

1 عصیان کردن شورش کردن

1.Onlar hükümete karşı isyan ettiler.

1. آن‌ها در مقابل حکومت شورش کردند.
2.Polisler sokakta isyen edenleri karakola götürdüler.

2. پلیس‌ها کسانی که در خیابان شورش کرده بودند را به کلانتری بردند.