[فعل]

abwarten

/ˈapˌvaʁtn̩/

فعل گذرا و ناگذر

[گذشته: wartete ab] [گذشته: wartete ab] [گذشته کامل: abgewartet] [فعل کمکی: haben ]

1 منتظر ماندن منتظر شدن

1.Sie konnte seine Antwort nicht abwarten, also rief sie ihn an.

1. او نتوانست منتظر جوابش بماند پس با او تماس گرفت.
2.Wir können nur abwarten.

2. ما فقط می‌توانیم منتظر بمانیم.