[فعل]

atmen

/ˈaːtmən/

فعل ناگذر

[گذشته: atmete] [گذشته: atmete] [گذشته کامل: geatmet] [فعل کمکی: haben ]

1 نفس کشیدن تنفس کردن

1.Er hat eine Erkältung und kann nicht durch die Nase atmen.

1. او سرما خورده و نمی تواند از بینی نفس بکشد.
2.Sie atmet ganz leise. Sicher ist sie eingeschlafen.

2. او کاملا به آرامی نفس می کشد. او باید خواب باشد.