[فعل]

aushalten

/ˈaʊ̯sˌhaltn̩/
فعل بی قاعده فعل گذرا
[گذشته: hielt aus] [گذشته: hielt aus] [گذشته کامل: ausgehalten] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 تحمل کردن تاب آوردن

  • 1.Was für eine Hitze heute! Das kann man ja kaum aushalten.
    1. امروز چه روز گرمی است! آدم به سختی می تواند تحمل کند.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان