[فعل]

ausreichen

/ˈaʊ̯sˌʁaɪ̯çən/

فعل گذرا

[گذشته: reichte aus] [گذشته: reichte aus] [گذشته کامل: ausgereicht] [فعل کمکی: haben ]

1 کافی بودن کفایت کردن

1.Das Geld muss bis März ausreichen.

1. این پول باید تا [ماه] مه کافی باشد.
2.Seine Kenntnisse reichen für diese Arbeit aus.

2. دانش او برای این کار کافی است.