[صفت]

unschuldig

/ˈʊnʃʊldɪç/

قابل مقایسه

[حالت تفضیلی: unschuldiger] [حالت عالی: unschuldigsten]

1 بی‌گناه بی‌تقصیر

مترادف و متضاد schuldlos

1.Der Angeklagte war unschuldig.

1. متهم بی‌گناه بود.
2.Sie war nicht ganz unschuldig an dem Missverständnis.

2. او به طور کاملا در سو تفاهم بی‌تقصیر نبود.