[فعل]

éblouir

/ebluiʀ/

فعل گذرا

[گذشته کامل: ébloui] [حالت وصفی: éblouissant] [فعل کمکی: avoir ]

1 مجذوب کردن مات و مبهوت کردن

1.Elle a été éblouie par son apparence charmeuse.

1. او توسط ظاهر جذابش مجذوب شده است.
2.Les prouesses de l'athlète ont ébloui les spectateurs.

2. قابلیت‌های ورزشکار، تماشاگران را مات و مبهوت کرد.