[فعل]

abîmer

/abime/

فعل گذرا

[گذشته کامل: abîmé] [حالت وصفی: abîmant] [فعل کمکی: avoir ]

1 نابود کردن آسیب زدن

1.Sa voiture a été abîmée dans l'accident.

1. ماشینش در تصادف نابود شد.
2.Trop de soleil peut abîmer la peau.

2. آفتاب زیاد می‌تواند به پوست آسیب بزند.