[فعل]

admirer

/admiʀe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: admiré] [حالت وصفی: admirant] [فعل کمکی: avoir ]

1 تحسین کردن ستودن

1.J'admire votre confiance.

1. من اعتماد (به نفس) شما را تحسین می کنم.
2.On n'est pas là pour admirer les lieux.

2. ما اینجا نیامده ایم تا از این مکانها تعریف [و تمجید] کنیم.
3.Tu dois admirer son idéalisme.

3. تو باید آرمانگرایی او را تحسین کنی.