[فعل]

apparaître

/apaʀɛtʀ/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته کامل: apparu] [حالت وصفی: apparaissant] [فعل کمکی: avoir ]

1 ظاهر شدن آشکار شدن

1.L'ange Gabriel apparut à la Vierge.

1. فرشته "جبرئیل" بر "حضرت مریم" پدیدار گشت.
2.Tu ne dois pas sortir et apparaître devant lui.

2. نباید بیرون برویم و جلوی او ظاهر شویم.