[فعل]

bégayer

/begeje/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته کامل: bégayé] [حالت وصفی: bégayant] [فعل کمکی: avoir ]

1 لکنت زبان داشتن با لکنت گفتن، من من کردن

1.Grâce à mon orthophoniste, je bégaie moins.

1. به کمک گفتار درمانم کمتر لکنت زبان دارم.
2.Il ne savait quoi dire et bégayait des excuses.

2. او نمی‌دانست چه بگوید و بهانه‌هایش را با لکنت می‌گفت.