[فعل]

cohabiter

/kɔabite/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: cohabité] [حالت وصفی: cohabitant] [فعل کمکی: avoir ]

1 با هم زندگی کردن با هم بودن

1.Dans certains pays, de nombreux couples préfèrent cohabiter avant le mariage.

1. در بعضی کشورها، زوج های بسیاری ترجیح می دهند قبل از ازدواج با هم زندگی کنند.
2.On trouvera enfin un moyen de cohabiter.

2. بالاخره یک راهی برای با هم بودن پیدا خواهیم کرد.