[فعل]

héberger

/ebɛʀʒe/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: hébergé] [حالت وصفی: hébergeant] [فعل کمکی: avoir ]

1 جا دادن پناه دادن

1.La prison héberge beaucoup de détenus.

1. زندان تعداد زیادی زندانی (در خود) جای می‌دهد.
2.Mon ami va m'héberger à Lyon.

2. دوستم در "لیون" به من پناه خواهد داد.