[فعل]

neiger

/neʒe/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته کامل: neigé] [حالت وصفی: neigeant] [فعل کمکی: avoir ]

1 برف باریدن

1.Il a neigé toute la nuit.

1. کل شب را برف بارید.
2.L'hiver dernier, il n'a pas neigé à Téhéran.

2. زمستان گذشته، در "تهران" برف نبارید.