[فعل]

oser

/oze/

فعل گذرا

[گذشته کامل: osé] [حالت وصفی: osant] [فعل کمکی: avoir ]

1 جرئت کردن

1.Je n'ose pas lui annoncer le décès de son ami.

1. من جرئت نمی‌کنم به او (خبر) مرگ دوستش را بگویم.
2.Le garçon n'ose pas aller dans l'eau.

2. پسربچه جرئت نمی‌کند داخل آب برود.