[فعل]

recourir

/ʀ(ə)kuʀiʀ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: recouru] [حالت وصفی: recourant] [فعل کمکی: avoir ]

1 متوسل شدن توسل جستن، کمک خواستن

1.Il dut recourir à un mensonge.

1. او باید به یک دروغ متوسل شود.
2.Pour ça, il faut recourir à un avocat.

2. برای این (کار) باید از یک وکیل کمک خواست.