[فعل]

irkilmek

/ɪrcɪlmˈɛc/

فعل گذرا

1 ترسیدن

1.Delikanlı derin bir uykudan uyanır gibi irkildi.

1. پسر جوان انگاری که از خواب عمیقی بیدار می‌شد ترسید.
2.Kadın, karşısındaki köpeği görünce irkildi

2. زن، وقتی سگ روبرویش را دید ترسید.