[فعل]

müsaade etmek

/mysaadˈɛ ɛtmˈɛc/
فعل گذرا و ناگذر
صرف فعل

1 اجازه دادن

  • 1.Kimsenin dışarı çıkmasına müsaade etmedi.
    1. اجازه نداد هیچ کسی بیرون برود.

2 مناسب بودن

  • 1.Hava durumu müsaade ederse, yarın pikniğe gideceğiz.
    1. اگر شرایط جوی مناسب باشد فردا به پیک‌نیک خواهیم رفت.

3 راه دادن

  • 1.Müsaade ederseniz, ben sonraki durakta ineceğim.
    1. اگر راه بدهید من ایستگاه بعدی پیاده خواهم شد.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان