[اسم]

غُرَاب

قابل شمارش مذکر

[جمع: أَغْرُب]

1 کلاغ زاغ

1.جَلَسَ الغُرَابُ الأَسْوَدُ عَلَى عَمُودِ الهَاتِفِ.

کلاغ سیاه روی تیر تلفن نشست.
2.هُوَ يَخَافُ مِنَ الغُرَاب بِشِدَّة.

او به شدت از کلاغ می‌ترسد.
3.يَا لَهُ مِنْ غُرَاب قَبِيح!

عجب کلاغ زشتی!