1 . شکست‌
[اسم]

هَزِيمَة

قابل شمارش مونث
[جمع: هَزَائِم]

1 شکست‌ شکست‌دادن

  • 1.لَا مُشْكِلَة قَادِرَةٌ عَلَى هَزِيمَةِ الشَّخْصِ الَّذِي يَتَوَكَّلُ عَلَى اللهِ وَ يَعْتَمِدُ عَلَى نَفْسِهِ.
    هیچ مشکلی نمی‌تواند انسانی که بر خدا توکل می‌کند، و به خودش و توانایی‌هایش تکیه می‌کند را شکست دهد.
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان