[فعل]

aushalten

/ˈaʊ̯sˌhaltn̩/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: hielt aus] [گذشته: hielt aus] [گذشته کامل: ausgehalten] [فعل کمکی: haben ]

1 تحمل کردن تاب آوردن

1.Was für eine Hitze heute! Das kann man ja kaum aushalten.

1. امروز چه روز گرمی است! آدم به سختی می تواند تحمل کند.