[فعل]

bekriegen

/bəkrˈiːɡən/

فعل گذرا

[گذشته: bekriegte] [گذشته: bekriegte] [گذشته کامل: bekriegt] [فعل کمکی: haben ]

1 جنگیدن

jemanden bekriegen

با کسی [علیه کسی] جنگیدن

1. Der Kaiser ist ein frommer Mann, er bekriegt die Heiden.

1. امپراتور مرد باایمانی است، او علیه کافران می‌جنگد.
2. Sie bekriegen den Feind.

2. آن‌ها با دشمن می‌جنگند.