[فعل]

gewittern

/ɡəˈvɪtɐn/

فعل ناگذر

[گذشته: gewitterte] [گذشته: gewitterte] [گذشته کامل: gewittert] [فعل کمکی: haben ]

1 طوفان شدن

1.Obwohl es draußen gewitterte, ging er spazieren.

1. با وجود آن‌که بیرون طوفان شد، او به پیاده‌روی رفت.