[فعل]

mangeln

/ˈmaŋl̩n/

فعل ناگذر

[گذشته: mangelte] [گذشته: mangelte] [گذشته کامل: gemangelt] [فعل کمکی: haben ]

1 کم داشتن کمبود داشتن

1.Der Herr ist mein Hirte, mir wird nichts mangeln.

1. پروردگار چوپان من است، من دیگر کمبودی ندارم.
2.Für diese Aufgabe mangelt es ihm an Erfahrung.

2. در این کار، او تجربه کمی دارد.