1 . مجبور کردن 2 . مجبور کردن
[فعل]

verpflichten

/fɛɐ̯ˈpflɪçtn̩/
فعل گذرا
[گذشته: verpflichtete] [گذشته: verpflichtete] [گذشته کامل: verpflichtet] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 مجبور کردن وادار کردن

  • 1.Sein Beruf als Arzt verpflichtet ihn, jedem Verletzten zu helfen.
    1. شغل او به عنوان پزشک او را مجبور می‌کند که هر مجروحی را یاری برساند.

2 مجبور کردن وادار کردن (sich verpflichten)

  • 1.Ich habe mich verpflichtet, darüber zu schweigen.
    1. من خودم را وادار کردم که در این باره سکوت کنم.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان