[فعل]

wegmachen

/vˈeːkmˌaxən/

فعل گذرا

[گذشته: machte weg] [گذشته: machte weg] [گذشته کامل: weggemacht] [فعل کمکی: haben ]

1 از بین بردن پاک کردن، حذف کردن

1.Du musst diesen Fleck wegmachen.

1. تو باید این لکه را از بین ببری [پاک کنی].
2.Er hat den Dreck unter den Nägeln weggemacht.

2. او کثیفی زیر ناخن‌ها را پاک کرد.