[اسم]

la plenitud

/plˌenitˈud/

قابل شمارش مونث

[جمع: plenitudes]

1 اوج

1.Mario encontró el amor cuando estaba en la plenitud de su carrera artística.

1. وقتی که ماریو در اوج فعالیت هنری‌اش بود، عشق را پیدا کرد.