[فعل]

reconocer

/rˌekonoθˈɛɾ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: reconocí] [حال: reconozco] [گذشته: reconocí] [گذشته کامل: reconocido]

1 قبول کردن اعتراف کردن

1.Mi padre reconoció que se había equivocado.

1. پدرم قبول کرد که اشتباه کرده بود.